Melkdistel

een soort met wit sap zonder prik

redactie - Wilma van Oss
Gewone melkdistel (Sonchus oleraceus)
 

Naamgeving
De wetenschappelijke soortaanduiding oleraceus betekent ‘als groente gebruikt’ of ‘in moestuinen groeiend’ en verwijst naar het gebruik in vroeger tijden en één van zijn favoriete groeiplaatsen.

De Nederlandse geslachtsnaam melkdistel heeft de plant te danken aan het witte, melkachtige sap dat het bij beschadiging afscheidt. Distel verwijst naar de rand van de bladeren die spits getand is, maar absoluut niet prikt als een distel.
 

Gewone melkdistel is een van de vier soorten melkdistels, welke in Nederland voorkomen en waarvan er drie zeker in Dreumel voorkomen (naast de gewone, de akker- en de gekroesde melkdistel). Ze verschillen voor de leek weinig in uiterlijk en ze stellen vrijwel dezelfde eisen aan het milieu.

De keuze om de gewone melkdistel een plaats te geven in de rubriek Plant van de maand, is omdat deze een voorkeur heeft voor nattere plaatsen dus voor de uiterwaarden. Je kunt ze zelfs op de kribben aantreffen.
 
Groeiplaats
De melkdistels groeien het best op niet al te droge, voedselrijke grond. Dus op akkers, in tuinen, in bermen en in uiterwaarden.
 
Herkenkenmerken
 
  De gewone melkdistel bloeit van juli tot de eerste nachtvorst. De bloemhoofdjes bestaan uit gele lintbloempjes, zoals bij de paardenbloem. De hoofdjes zijn echter kleiner, ongeveer 3 centimeter breed. Zoals vele familieleden heeft de soort als hij is uitgebloeid prachtige pluizenbollen, door het vruchtpluis.  
  De plant is éénjarig en kan tot wel 1,5 meter hoog worden. De gewone melkdistel heeft dofgroene kale stengelbladen met spitse oortjes (zie pijl) aan de bladvoet.  
 
Gebruik

Culinair
De planten zijn gebruikt als veevoer en voor konijnen is het nog steeds een lievelingskost.
De jonge bladeren zijn ook voor de mens eetbaar en smaken als sla.

Medicinaal
Het medicinale gebruik van deze plant dateert al van meer dan twee eeuwen geleden!
Een extract van de zaden van deze plant zou de levercellen beschermen door de ingang te blokkeren voor gevaarlijke gifstoffen, deze uit de lever helpen te verwijderen en beschadigde levercellen regenereren.  Klinkt als kwakzalverij.