Waterlelie

muze voor verhalenvertellers en dichters


redactie - Wilma van Oss


Witte waterlelie  (Nymphaea alba)

 

Naamgeving

 

Nymphaea komt van Nymphae (Latijn) en betekent ‘nimf/halfgodin van de rivieren’, wat aangeeft hoe mooi deze plant is en waar je deze kunt vinden. 

Alba (Latijn) betekent ‘wit’, de kleur van deze plant.

 

De soort hoort tot de Waterleliefamilie (Nymphaceae).

 

 
Voorkomen
In Dreumel vind je ze in brede, diepe sloten en in doorbraakkolken, zoals de Wiel, de Kil en het Vaticaan.
 
Herkenkenmerken

  De witte waterlelie bloeit vanaf mei tot oktober. De drijvende of iets boven het water uitstekende bloemen verschijnen na de bladeren. De bloemen zijn 6 tot 20 cm groot. De twintig kroonbladen zijn wit,  met talrijke lichtgele meeldraden. De stempelschijf is vlak. Er zijn vier groene kelkbladen.  
  De witte waterlelie is een overblijvende plant van 25 tot 300 cm. Drijvende bladeren zijn 10 tot 30 cm groot, eirond. Van boven zijn ze glanzend donkergroen en de onderkant is lichtgroen of paars aangelopen.  
 
Muze voor verhalenvertellers en dichters

Op een dag zat Alba, een verleidelijke witte nimf met golvende goudgele haren, aan de oever van een meer. Daar zag Nitella de god van de haargroei haar en werd op slag hopeloos verliefd. Als God van de haargroei had hij een enorme bos haar op zijn hoofd, een lange baard en een grote bos krullen op zijn  borst. Vele kalende mannen wendden zich dan ook tot hem voor advies.

Alba had al heel wat mannen het hoofd op hol gebracht. Ze fluisterde in het oor van de verliefde Nitella: ‘Ik zou je lief kunnen hebben, maar ik zou verstrikt raken in je lange natte haren, als ik met je zou gaan zwemmen. Ik zal je geliefde worden als je je haren afknipt.’

Nitella was in de war, wat moest hij doen? Wat is een god van de haargroei zonder haren? Maar zijn verliefdheid won het van zijn gezonde verstand. Hij knipte al zijn haren af en gooide die in het meer. Toen Alba en Nitella elkaar daarna zwemmend in het meer omhelsden, bulderde plotseling de oppergod: ‘Idioot, je gooit je grootste gave weg voor een verliefdheid. Je bent het niet waard een god te zijn! Vanaf heden zal je kaal zijn en je verstrikken in de haren die je nu hebt weggegooid. En Nimf, je hebt weer een man verleid tot onzalige daden. Dat zal nooit meer gebeuren en daarom verander ik je in een waterbloem!’

Binnen een uur veranderde Alba in een waterplant en zwom Nitella kaal en naakt te midden van zijn lange haren, die groeiden en groeiden tot op de dag van vandaag. Heel soms zie je de verwarde god boven het water uitkijken, bedekt met een laag draadwieren.

De witte nimf leeft voort als Nimphe alba. ’s Zomers betoveren haar witte bloemen met een goudgeel hart menige sloot en meer. Als je naar de grote drijvende bladeren kijkt, zie je in  de hartvormige bladeren de verwijzing naar haar verleidingskunsten.

Na deze gebeurtenis werd ze ook voortaan in verband gebracht met watergeesten en geesten van verdronkenen.

 
Bron: http://natuurverhalen.nl/overzicht-verhalen/planten
 

De Waterlelie

Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in ’t licht.

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer....

Bron: Enkele Verzen, 1898 van Frederik van Eeden