Kinderwens(elijkheid)

 redactie: Jodi van der Giesen

reacties/opmerkingen:karibuni@tele2.nl

nr.

21

Voor de geboorteakten gebeurde dat laatste in 1902, voor wat betreft de huwelijksakten in 1922. Diezelfde overheid heeft daar uiteraard een ambtelijke kreet voor verzonnen: ‘openbaarheidsbeperking’. In het leven geroepen om de privacy (= privésfeer, privéleven of eigenruimte) van nog levende mensen te beschermen.

De openbaarheidsbeperking voor geboorteakten geldt gedurende honderd jaar, hetgeen het aannemelijk zou maken dat er in 2002 weer geboorteakten openbaar zouden zijn gemaakt voor de daarop volgende tien jaren. Voor huwelijksakten geldt ‘slechts’ een openbaarheidbeperking van vijfenzeventig jaar, zodat al vanaf 1997 halsreikend wordt uitgezien naar de volgende vrijgave van huwelijksakten. De overheid laat het echter vooralsnog afweten. (Openbaarheidsbeperking voor overlijdensakten is vijftig jaar en deze worden nu tot en met 1950 op diverse websites geopenbaard. Zijdelings zij nog opgemerkt dat deze bescherming van de privacy nauwelijks iets te maken kan hebben met nog levende mensen. Het zal hier gaan over nog levende nabestaanden). *) zie voetnoot.

Van de ene huwelijksakte naar de volgende huwelijksakte … keer op keer. Onderwijl verandert Familysearch haar lay-out en de save-mogelijkheden van de getoonde images. Eerst deed je lekker snel en simpel ‘copy’ (de getoonde afbeelding) en ‘paste’ (direct in een persoonlijk dossier). Maar dat is sinds medio september 2012 niet meer mogelijk en rest je slechts de mogelijkheid om via een save-opdracht in een nieuw oppoppend menuutje een afbeelding op te kunnen slaan.

In een eerdere Ouwe koeien bijdrage (no. 20) werd al - wellicht te - uitgebreid beschreven welke barrières er zoal geslecht moeten worden om de juiste data op de juiste plaats op te kunnen slaan. En welke handelingen er voorafgaand aan een correcte registratie verricht moeten worden, als uit de teksten op een huwelijksakte ineens blijkt dat er gebeurtenissen hebben plaatsgevonden die hun weerslag nog niet eerder hadden gevonden in die persoonlijke dossiers.

Tot nu toe (huwelijksakten uit 1841 zijn aan de orde) geen sprekender voorbeeld dan de volgende huwelijksakte:

Op 5 januari 1841, laat de betrouwbare gemeentelijk secretaris ons schriftelijk weten, treedt Cornelis Christianus Koijmans in het huwelijk met Elisabeth Cretier. In eerste ogenschouw niet meer of minder uitzonderlijk dan de meeste vorige en waarschijnlijk de meeste volgende huwelijksakten.

Maar dan, oh schrik,  wordt er op deze akte speciaal melding van gemaakt dat Cornelis Christianus Koijmans weduwnaar is van Marie Verbruggen. En bovendien … dat Elisabeth Cretier weduwe is van Francis Verhagen.

Voordat dit meest recente huwelijk dus aan de registratie-database toevertrouwd kan worden, zullen toch allereerst alle (vier) betrokken persoonlijke dossiers bijgewerkt moeten worden.

Als eerste dan maar het dossier gezocht van Cornelis Christianus Koijmans. Zoeken … zoeken … tussen de tot nu toe 309 persoonlijke dossiers van alleen maar Kooijmansen (+ alle verbasteringen) …  en eindelijk gevonden. Dat was niet eenvoudig, want zijn dossier, blijkt, staat onder de bestandsnaam “Kooijmans, Corneille Chretien & Marie van Bruggen (» 1811)” vermeld. (» = getrouwd in).

Deze gegevens van de eerste trouwakte van Cornelis stammen nog uit de Franse periode (1811-1813), toen voornamen nog uitdrukkelijk op z’n Frans werden geschreven. Pas na 1813 gebeurde dat weer op z’n normaal Nederlands. Wie verzonnen heeft dat je Corneille Chretien het best kunt vernederlandsen naar Cornelis Christianus zal voor altijd onbekend blijven, maar dat was dus wel zoals anno 1841 deze persoon op schrift werd vastgelegd.

Dat voor wat betreft het weduwnaarschap van Dhr. C.C. Ko(o)ijmans.

Resteert het weduwschap van Mw. E. Cretier.

Prachtig. Wat is er toch mooier en romantischer dan om in het jaar 1841 straalverliefd te worden op de man van je (tweede setje) dromen en om nog met hem te kunnen huwen ook.

Toch is de nijpende vraag nu ook weer hoe zoiets toen in zijn werk ging. Cornelis is arbeider van beroep en dus moet er naarstig gearbeid worden, tien tot twaalf uur per dag, zes dagen in elke week, al was het alleen al om zichzelf en zoon Theodoris, die in 1812 werd geboren, van onderdak, kleding en af en toe een maaltijd te kunnen voorzien. Veel tijd om serieus op zoek te gaan naar een volgend lief, zal Cornelis zeker niet gehad hebben.

Elisabeth Cretier zat wat dat betreft in een nog veel lastiger parket. Zij was beroeploos en omdat de broodwinner van haar oorspronkelijke gezin was overleden (Franciscus Verha(a)gen was ook arbeider), was het voor haar en mogelijk ook voor haar ouders (en de kerk) die haar met gezin waarschijnlijk opvingen na het tragische heengaan van Francis, van opportuun belang om, zoal niet een lief, dan toch maar elk willekeurig geld verdienend persoon van het andere geslacht aan de haak te slaan. En snel.

Nou, snel is niet gelukt. Niet voor Cornelis Christianus, die pas zes jaar na het overlijden van zijn eerste vrouw hertrouwt. En hoe Elisabeth die vijf hele jaren heeft overbrugd tussen het overlijden van haar eerste man en het trouwen met de tweede … wie het weet, mag het direct melden.

Maar … ze hebben elkaar ontmoet en werden in 1841 dus officieel met elkander in de echt verbonden.

Cornelis Christianus Ko(o)ijmans, noch Elisabeth Ko(o)ijmans - Cretier waren kinderloos uit hun eerste huwelijken tevoorschijn gekomen. Ze hoefden zich ook niet direct gezwind uit hun naden te gaan werken om voor nog meer nakomelingen te gaan zorgen. Het is niet bekend hoe groot de kinderwens leefde bij Cornelis, maar was hij eerst slechts financieel verantwoordelijk voor en vader van maar één zoon, dat werd volgend op dit ongetwijfeld gezegende huwelijk  … zie het persoonlijk dossier van Elisabeth …

Over verantwoordelijkheden gesproken.

Hoe kan Cornelis Christianus Ko(o)ijmans in 1841 … 53 jaar oud zijn als hij volgens de schrift …

… op “den vijf en twintigste December één duizend acht honderd zeven en tachtig te Dreumel” geboren is.

En … hoe kan Elisabeth Cretier in 1841 … 49 jaar oud zijn als zij volgens de schrift …

… op “den tweede augustus een duizend acht honderd één en negentig te Dreumel” geboren is.

Ernstige ambtelijke verdwalingen.

PS1: De kinderen die voort zijn gekomen uit het eerste huwelijk van Elisabeth Cretier en Francis Verhagen behielden wel hun geboorteachternaam. Tot en met hun soms  (te) vroegtijdige overlijden.

PS2:  Alle hierboven getoonde “Verhagen/Cretier”-kinderen die vóór 5 januari 1841 overleden, moeten helaas in mindering gebracht worden op het aantal kinderen waarvan Cornelis Christianus Ko(o)ijmans op die dag stiefvader werd. Dat zijn er vijf!

Was Cornelis Chistianus Ko(o)ijmans toen hij met Elisabeth Cretier trouwde 53, toen hij overleed was hij 76:

Was moeder Elisabeth Kooijmans - Cretier toen ze met Cornelius Christianus K(o)oijmans trouwde 49, toen ze overleed was ze 85:
 

Het had zo tussen de regels door nog heel wat handen en voeten in de aarde om naar beste weten uit te zoeken hoe de diverse relaties tussen al die hierboven vertegenwoordigde personen met elkaar in aanraking zijn gekomen.

Het probleem, als je daar al van zou willen spreken en schrijven, bestond eruit dat Marie van Bruggen en Maria Verbruggen weliswaar ouders hebben met verschillende (verbasteringen van hun) namen, maar die mijns inziens toch dezelfde personen zijn. Ergo: ook Marie van Bruggen en Maria Verbruggen blijken uiteindelijk toch slechts één en zelfs dezelfde persoon te zijn.

En … de moeder van Barbera Verhagen (Elisabeth Cretier), weduwe van Francis Verh(a)agen, trouwt dus met Corneli(u)s Christianus (Corneille Chretien) K(o)oijmans, weduwnaar van Maria Verbruggen = Marie van Bruggen en Barbera trouwt vervolgens met weer met een andere Verbruggen.

Of de vader van Gerardus Verbruggen en Hendrik Verbruggen (= Henrij van Bruggen) ooit een familieband met elkaar deelden, heb ik toch maar niet meer geprobeerd vast te stellen. Het was zó al meer dan gecompliceerd genoeg. Op deze trouwakte wordt (Elisabeth) Cretier ineens weer verbasterd naar (Elisabeth) Kartier. Ga dan maar eens zoeken in Genlias!

Ik denk dat de relaties zo waren en ontstonden :

Zo niet, dan graag amenderen.

*) Voetnoot:

Op 24.09.2012 verzond ik het volgende bericht naar www.overheid.nl :

Dames, heren, goede middag,

De openbaarheidsbeperking voor geboorteakten is 100 jaar. Die voor huwelijksakten 75 jaar. Die voor overlijdensakten 50 jaar.

Openbaar zijn de Geb.akten tot 1903, de huw.akten tot 1923, de overl.akten tot 1951. Derhalve zijn al deze termijnen al enige tijd geleden verstreken.

Wanneer gaat de overheid over tot het vrijgeven van akten na de genoemde jaartallen en in welke hoeveelheid (10 jaren ?) worden die dan vrijgegeven?

Bij voorbaat dank voor uw reactie.

M.vr.gr. Jodi van der Giesen.(24.09.2012)

En ontving hierop de navolgende reactie:

“De genoemde termijnen hebben geen betrekking op de openbaarheid van de betrokken akten, maar op de vraag wanneer de bij een gemeente berustende registers moeten worden overgebracht naar de "gemeentelijke archiefbewaarplaats" (art. 1:17a BW). Zij behelzen geen actieve openbaarmakingsverplichting voor de (rijks)overheid; het is meer een archieveringsbepaling.”

Directie Voorlichting
Ministerie van Veiligheid en Justitie

Artikel 1:17 & 17a specificeren het volgende:

Artikel 17

1             Er bestaan voor iedere gemeente registers van geboorten, van huwelijken, van geregistreerde partnerschappen en van overlijden.

2             Er bestaat in de gemeente 's-Gravenhage, naast de in het eerste lid genoemde registers, een register voor de inschrijving van de in afdeling 6 bedoelde rechterlijke uitspraken.

Artikel 17a

1             De registers van de burgerlijke stand worden in het gemeentehuis bewaard totdat zij naar een gemeentelijke archiefbewaarplaats in de zin van de Archiefwet 1995 (Stb. 276) worden overgebracht.

2             De overbrenging naar de gemeentelijke archiefbewaarplaats van de in het gemeentehuis berustende registers van geboorten, van huwelijken dan wel geregistreerde partnerschappen en van overlijden vindt eerst plaats onderscheidenlijk honderd jaar, vijfenzeventig jaar en vijftig jaar na de afsluiting van deze registers.

Voor verdere wetgeving met betrekking tot de “Burgerlijken Stand”:

zie  http://www.wetboek-online.nl/wet/BW1.html

en https://zoek.officielebekendmakingen.nl/dossier/32271/stb-1995-276.html