Op zondag 27 oktober 1944 is er ’s morgens vanaf half
drie van alle kanten kanongebulder. We liggen gewoonweg te schudden in onze
bedden, zo hard buldert het zware geschut. We horen de zware mortiergranaten
over ons klooster suizen, er kon er eens een misgaan!
De passen van moeder Symphorosa en zuster Andrea
zijn ingetrokken omdat ze Duitsers zijn en ze mogen niet meer de straat op.
De hele week lang slapen de veldwachter en de burgemeester bij ons in huis.
Maandag 28 oktober, op de stichting dag van onze congregatie, gaat het te
keer als nooit tevoren. Het lijkt wel of tegenwoordig al onze feestdagen met
extra zwaar schieten van de kanonnen en ronken van vliegmachines moeten
vergezeld gaan. |